Ben Bir Kelebek Sevdim - Kahraman Tazeoğlu

Onu içimden geldiği gibi sevmiştim. Bir gün içimden çıkıp gideceğini de
bildiğim gibi. Yarısı bitti ömrümün, diğer yarısını ona adadım. Vedaların ağırlığını gidenler
belirler, kalanlara da çekmek düşer. Bir orman yangınıymışsın meğer, ben çölüme su sanmışım.
Her şeyi aldım da yanıma, bir ihanetini sığdıramadım bavula. Beni hevesimden vurduğunda
suskundum. Yıkılmıştı gülüşlerimizin izleri. Hangi mutsuzluğun tekrarıydın bilemedim. İçimde
kalan son seni de al; yoksa çok özlerim…Düştün artık gözümden, şimdi kim tutsa umurumda
değil. Ben şair oldum ama senin aşkın artık şiirim değil! Sessizce kırıldım, nasıl olsa
duymayacaktın. Hayatın sona eriyor da bir ona eremiyor. Söyle kelebeğim; aşkınla yaşamak için
ne kadar ölmek gerekiyor? Ey çıkmaz sokağımdaki yanlış kapı! Sana en sevdiğim yerden
kırıldım! Güvenmiştim; bu da benim eksiğimmiş. “Ben demiştim” dememek için artık bir şey
demeyi bıraktım. Dünya sizin olsun, ben geçerken uğradım. Bu hayat böyle gelmiş, böyle gider.
En iyi bildiğin ses bir gün sana “Yanlış numara” der. Ah kelebeğim! İçin bir mezarlıksa nasıl
durabilirsin ayakta? Bu gemi… Bu gemi bir daha yanaşmaz o limana!